Uit het hart geschreven,
Het is een roerige tijd voor ons als ondernemers. Ik denk zelfs dat het nog nooit zo lastig is geweest als nu. De prijzen stijgen, personeel is niet of nauwelijk aan te komen en we moeten steeds meer puzzelen om rond te komen met onze bedrijfsvoering.
Het is niet anders maar als je chefkok een kok vertrekken in 1 maand en je enige full time medewerker in de bediening zich ziek meld dan stort je wereld wel ff in. Dan is het zoeken naar HOE moeten we het allemaal in hemelsnaam gaan doen. Je lost het ene probleem zo goed en kwaad als het kan op en het ander probleem dient zich weer aan. Het lijkt wel of het niet stopt.
Na 2 vervelende jaren in coronatijd hoop je dat je weer los kunt en je bedrijf, weer de goede impulsen kunt geven. Maar hoe anders is de werkelijkheid dit jaar. Dat een of andere machtswellusteling een oorlog zou gaan beginnen kon niemand vermoeden. Dat ikzelf met een burnout zou komen te zitten is ook een heftige klap. En Christel die de kar alleen moet trekken is mijn grootste trots en zorg, hoelang gaat zij het volhouden daar heb ik de meeste zorgen van.
Ik heb zelf ook wel gedacht in het verleden dat iemand met een burnout best nog iets zou kunnen doen. Ik ben er echter achter gekomen dat dit niet het geval is. Als je knop uitgaat gaat ie gewoon uit, het lijkt wel of je hersens verlamt zijn dan en je lichaam je niet meer ondersteunt.
Maar we moeten verder, we hebben immers een prachtige zaak die nu onder inmense druk staat.
Het gaat hierbij niet om het gebrek aan gasten maar om gebrek aan inzichten hoe we deze crises moeten bezweren. Hoelang houden we dit zelf nog vol?
Maar wij doen ons best met alle hindernissen en met de mensen om ons heen.
Ik moest even mijn hart luchten en we doen ons uiterste best om iedereen blij te houden. We zijn echter beperkt en dat resulteert in aangepaste openingstijden en minder reserveringen die we kunnen verwerken. Wij vragen u vertrouwen in ons te houden en af en toe even geduld te hebben als we u even niet kunnen plaatsen.
Ron.
